به احترام کارگر ایرانی و کوششهای بی دریغش برای اقتصاد ایران و مقایسه آن با کارگر خارجی

به چند دهه قبل باز می گردم و روزهای کودکی را یادم می آید که با هم محلی و یار دبستانی ام قاسم به مدرسه می رفتم. ظهری بودیم و قاسم با عجله به من می گفت مهدی بدو رادیو داره برنامه کار و کارگر رو پخش میکنه و می پرسیدم یعنی چی؟

می گفت یعنی اینکه مدرسمون خیلی دیر شده و زنگ خورده و با هم می دویدیم و از فردا من هم با شنیدن برنامه و آهنگ برنامه کار و کارگر استرس می گرفتم که باز هم مدرسه ام دیر شد…

آنروزها وضع تولید داخلی هنوز خوب بود و به لطف کارگران عزیز ایرانی شرکتهای ایرانی همانند ارج، کفش ملی و … سرپا بودند. اما رفته رفته مثل بازی کودکی که کلمه مدیر را برعکس می کردیم و می خندیدیم همان بلا در دنیای واقعی سرمان آمد و مدیر کارش را برعکس میکرد در اقتصاد و البته جاهای دیگر و نفت جایگزین تولید شد و کارگر بیکارتر از همیشه.

این روزها بزرگ شده ام و استرس دوران کودکی را می بینم که در ذهن کارگر ایرانی و خانواده اش همچون موریانه زندگی اش را نابود می کند.

می گویند کارگران در تمام دنیا مظلوم ترین قشر جامعه خود هستند و کارگر ایرانی که کمترین حقوق را در بین کارگران دنیا می گیرد مظلوم ترین فرد روی زمین است که حتی یک روز که در تقویم دارند تعطیل نیست، اما چینی که الگوی اقتصاد ایران شده به احترام کارگر کشور را یک هفته تعطیل می کنند!

البته این وضعیت کارگر مرد ایرانی است. بر پایه گزارش بانک جهانی حق و حقوق کار برای زنان ایرانی کمتر از یک‌سوم حقوق مردان است، رقمی که باعث می‌شود ایران تنها از عربستان و سودان وضع بهتری داشته باشد.

بعضی از مدیران نادان ایرانی تز کاهش ارزش پول ملی را برای رونق صادرات دادند و گفتند حتما پشتش تولید هم رونق می گیرد و باز هم مدیر را برعکس کردند و نفهمیدندکه

• کشور چین تحریم نیست
• چین در زمینه تولید بسیاری از کالاها استقلال و خودکفائی کامل دارد اما در کشور ما به واردات مواد اولیه پوشک ایرانی! محتاجیم
• نگاهی به سهم صادرات در تراز تجاری چین بیندازید!

مهدی محمدی دهقانی

کارشناس مدیریت بازرگانی